Na weken overleg in het Catshuis lijkt er bijna een einde te komen aan de onzekerheden. Als Rutte, Verhagen en Wilders straks naar buiten komen, is dat vast niet met heel veel goed nieuws. Er moet immers bezuinigd worden! Bezuinigen betekent voor veel (overheids)organisaties: inkrimpen. Vaak gaat dat samen met "Gedwongen ontslagen worden niet uitgesloten".
In deze tijden is de aandacht voor het personeel veelal arbeidsvoorwaardelijk: hoe zorgen we dat mensen met een nette regeling kunnen afvloeien? Wat is nog een rechtvaardige regeling? Hoe houden we het vertrouwen van de medewerkers? Hoe zorgen we dat we de juiste mensen kunnen behouden?
Gelukkig wordt er in Nederland goed nagedacht over alle arbeidsvoorwaardelijke gevolgen voor personeel in tijden van grote verandering. De rollen zijn goed verdeeld, alle belangen worden vertegenwoordigd, zowel van werkgevers (georganiseerd in werkgeversorganisaties) als van werknemers (georganiseerd in vakbonden).
Maar naast die arbeidsvoorwaardelijke zorg voor personeel, is ook aandacht nodig voor die andere kanten van 'zorg voor personeel'. Het 'welzijnsmodel van de 4 A's is helder: Arbeidsvoorwaarden, Arbeidsverhoudingen, Arbeidsomstandigheden en Arbeidsinhoud zijn allevier belangrijk. Daarom is het ook tijdens recessies, heel belangrijk om ook te denken aan de andere kanten van werkbeleving. Hoewel Maslow in zijn pyramide van behoeften laat zien dat er een strikte volgorde zit aan wat mensen motiveert: eerst een dak boven je hoofd en te eten, en later pas waardering en zelfontplooiing, weten we inmiddels dat al deze behoeften elkaar niet zo strikt opvolgen, maar veelal gezamenlijk van belang zijn.
Heb je geen aandacht voor die andere kanten van welzijn, dan treedt langzaamaan verzuring op, cynisme, gevoed door alle onzekerheden. Cynisme is een eerste teken van een naderende burnout. Cynisme kan uitmonden in ontevredenheid, dalende motivatie en afnemende betrokkenheid. Verzuim en de kantjes eraf lopen, zijn het gevolg. En uiteraard gaan de prestaties dan ook zienderogen achteruit.
Die prestaties heeft een organisatie toch nodig, juist in tijden van grote veranderingen. Bovendien zal het werk na de inkrimpingen gedaan moeten worden door een groot deel van de mensen die er nu ook werken. Deze mensen wil je graag betrokken en gemotiveerd houden, zodat ze zelfs met een kleiner clubje mensen, hetzelfde of zelfs beter werk voor de organisatie verzetten.
Daarom: ook tijdens recessie, en misschien wel juist dan, is aandacht voor werkbeleving van groot belang. Zorg ook tijdens recessie voor uitdagend werk met leermogelijkheden, een prettige werksfeer, ondersteuning van elkaar en de middelen om het werk te kunnen doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten